“Jongeren op zoek naar hun eerste ervaringen krijgen te maken met zelfacceptatie.”

In oktober werd ik gevraagd om als dagvoorzitter bij het symposium “Zorg voor seks” op te treden. Seksuoloog Jim Bender vroeg me voor dit bijzondere symposium georganiseerd door Sophia Revalidatie in Den Haag. Het symposium was bijzonder. 200 revalidatieartsen, een (intimiteits)verpleegkundige, en een hele boel maatschappelijk werkers en psychologen waren hier aanwezig. Uitleg geven over zo’n bijzonder onderwerp en dat ook nog voor een zaal met deskundige dokters was natuurlijk een kolfje naar mijn hand. Jim Bender mijn oude collega bij de CG Raad,  en ik hebben ook voor de jongeren van de Vereniging Osteogenesis Imperfecta VOI een workshop gegeven over seksualiteit.

Zij weten dat het altijd al een hobby van me is geweest!

Hobby bedrijven, tijdens onze voorstelling van Theatergroep Aaibaarheidsfactor10.

Hebben jongeren met Osteogenesis Imperfecta seksuele gevoelens?

Natuurlijk hebben we dat. Het onderwerp of jongeren met een handicap seksuele gevoelens hebben is pas sinds begin jaren zeventig een item geworden. Ik heb zelf toen meegedaan aan een onderzoek waarin helder werd dat wij net als onze “gezonde” jongeren, dezelfde verlangens deelden. Voor die tijd dacht men: wat niet weet, wat niet deert! Dus voorlichting geven aan jongeren met een handicap doen we natuurlijk niet en we maken het al helemaal niet bespreekbaar.

Hoe bespreekbaar is het nu?

De seksuele ontwikkeling begint al in de wieg. De baby op de borst vasthouden is het begin van de seksuele ontwikkeling: aanraking en knuffelen is belangrijk. Maar wat nou als je snel iets breekt zoals bij Osteogenesis Imperfecta?  Voorzichtigheid en angst bij de ouders moet ook bespreekbaar gemaakt worden.

In de armen van mijn moeder

Jongeren op zoek naar hun eerste ervaringen krijgen te maken met zelfacceptatie. Ze zien in de voorlichtingsboekjes en films alleen maar rechtop lopende modellen met een fantastisch lijf in bijzondere standjes waar de gemiddelde OI-er alleen van kan dromen. Het aangaan van een relatie met een lichamelijke beperking is vaak niet simpel. Vooroordelen, handelingsverlegenheid en je eigen onzekerheid spelen allemaal mee. Op Facebook en datingsites kun je je handicap vaak nog even verbergen. Maar het moment van de ontmoeting is vaak de lakmoesproef.

Hoe is het nu?

Toch zien we binnen onze vereniging vaak dat onze leden vaak een relatie hebben of hebben gehad. In de literatuur heb ik er niets over kunnen vinden. Maar humor, doorzettingsvermogen, grenzen verleggen en vooral het bespreekbaar maken is van groot belang.

Ooit vroeg een goede vriendin van me: Hoe doen jullie HET? Nou, net als egeltjes. Heel voorzichtig!

Jan Troost.

Deze blog is verschenen in Breekpunt Het blad van de Vereniging Osteogenesis Imperfecta. Nummer 2 december 2015.